Kadra nauczycielska naszej szkoły złożona jest z osób, dla których spotkanie z pedagogiką waldorfską jest ciągłą przygodą i ciągłym odkrywaniem

tajemnicy dziecka. Nieprzypadkowo nasza szkoła nosi imię Janusza Korczaka, dla którego dzieci były nigdy nie dokończona historią.
Nauczyciele posiadają specjalistyczne wykształcenie w kierunku pedagogiki waldorfskiej – zdobyte w Europie na licznych kursach 

i szkoleniach, a także w Polsce w trakcie studiów na  Uniwersytecie Warszawskim. Corocznie uczestniczymy w szkoleniach krajowych i zagranicznych,

gdzie rozwijamy swoje kompetencje wzrastając razem ze swoimi uczniami.

W 2014 roku rozpoczęłam przygodę ze Szkołą Waldorfską, której obecność była mi świadoma od początku jej powstania. Wcześniej pracowałam jako nauczyciel przedszkolny, w przedszkolu waldorfskim „Ziarenko” w Krakowie. Studiowałam w Niemczech we Freie Hochschule der Christengemeinschaft-Stuttgart (seminarium teologiczne Wspólnoty Chrześcijan). Tam też pracowałam w domu spokojnej starości w Darmstadt. Opiekowałam się, ludźmi pragnącymi, aby poza ich chorobą i niedołęstwem starczym zobaczyć i odczuć prawdziwie drugiego człowieka. Przed wyjazdem, przez sześć lat, pracowałam, jako nauczyciel przedszkolny, w przedszkolu waldorfskim „Pod Skrzydłami” w Krakowie. Pracę w przedszkolu rozpoczęłam w tym samym roku, w którym powstała nasza szkoła. Jestem absolwentką Niezależnego Studium Pedagogiki Waldorfskiej w Warszawie oraz nauczycielem kontraktowym. Ostatecznie na tory pedagogiki waldorfskiej sprowadziło mnie roczne doświadczenie wolontaryjnej pracy w Camphill Rudolf Steiner`s School w Szkocji, z dziećmi ze specjalnymi potrzebami. Trafiłam tam po ukończeniu studiów pedagogicznych na AP w Krakowie, w 2003 roku. Na skutek moich poszukiwań innego podejścia do człowieka niż ogólnie przyjmowane i praktykowane w pedagogice, drogą pedagogiki waldorfskiej oraz filozofii, na gruncie której wyrosła, podążam od tamtego czasu.

"...Życie naprawdę jest mrokiem tylko wtedy, gdy mu braknie wewnętrznego pędu; a ten jest ślepy, któremu nie towarzyszy wiedza, a wszelka wiedza

jest próżna bez pracy, a każda praca jest pusta i daremna, jeśli w niej nie ma miłości". Tak pisał Gibran. I ja tak właśnie myślę o uczeniu. I o uczeniu się.

Ukończyłam psychologię na UJ, a potem jeszcze różne inne studia podyplomowe oraz różne kursy i szkolenia. Obecnie poza pracą w szkole zajmuję się

też kształceniem nauczycieli waldorfskich w ramach Podyplomowych Studiów Edukacji Niezależnej na Uniwersytecie Warszawskim.

Fascynuje mnie pytanie: Co to znaczy "artystycznie kształtować lekcje"? A marzy mi się upowszechnienie pedagogiki waldorfskiej w Polsce.

Nauczyciel stażysta. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunkach filologia polska oraz pedagogika społeczno – opiekuńcza.

Słuchaczka Podyplomowego Studium na Uniwersytecie Warszawskim - kierunek: pedagogika waldorfska. 3 rok pracy w zawodzie.

Wieloletnia wolontariuszka organizacji chroniących Prawa Człowieka, zajmujących się pracą z ludźmi wykluczonymi społecznie oraz dziećmi.
Miłośniczka książek – uwielbia czytać cudze, spełnia się w pisaniu własnych. Lubi podróże, te bliskie i te dalekie. Koniecznie jednak na własną rękę,

a najchętniej autostopem. Najlepiej czuje się w Bieszczadach, z których nie pochodzi, ale którym oddała już swoje serce.
W domu – rzemieślnik-amator: długie zimowe wieczory spędza na własnoręcznym wykonywaniu różnych, niekoniecznie przydatnych drobiazgów...

Jestem nauczycielem dyplomowanym, absolwentką nauczania początkowego krakowskiego WSP. W 1983 roku rozpoczęłam pracę w szkole. Jako nauczyciel cały czas poszukiwałam takiej pedagogiki, która da mi możliwość rozwoju i pozwoli tak patrzeć na dziecko, aby pomóc mu odnaleźć jego własne zadania i cele. W latach 90-tych należałam do Stowarzyszenia Animatorów Pedagogiki C. Freineta. W tym czasie podjęłam studia podyplomowe na UJ, kierunek: nauczyciel wspomagający w klasach integracyjnych. Wtedy też poznałam pedagogikę waldorfską.

W 1998 roku ukończyłam II edycję studium waldorfskiego na Uniwersytecie Warszwskim. Pracując w szkole państwowej realizowałam program autorski oparty na założeniach pedagogiki waldorfskiej. Studia zainspirowały mnie też do pogłębiania wiedzy z zakresu antropozofii w krakowskim terapeutikum "Parsifal", tam poznałam masaż metodą Pressla i zdobyłam kwalifikacje do jego wykonywania. W tym czasie byłam członkiem Stowarzyszenia "Sztuka Wychowania", którego celem było propagowanie pedagogii waldorfskiej i założenie szkoły. Udało nam się to w 2004 roku. Brałam udział w tworzeniu dokumentacji naszej szkoły, w której oficjalnie rozpoczęłam pracę rok później.

Dla dobrych ludzi Donia, rocznik nieistotny, z wykształcenia absolwentka nauczania początkowego z wychowaniem przedszkolnym na UJ, podyplomowego studium teatrologiczno-kulturowego na UJ oraz pedagogiki waldorfskiej na Uniwersytecie Warszawskim, z praktykami zagranicznymi. 12 rok pracy w zawodzie. Z powołania nauczyciel, humanistka, przyjaciółka świata. Panna, ale nigdy samotna. Dobry duch krakowskiej szkoły waldorfskiej. Pełna wiedzy i chęci do dzielenia się nią i sobą. Twardy negocjator, entuzjastka kompromisów, zapominalski wróg.

Wciąż niespełniony omnibus z bezgranicznym, dziecięcym zapałem do pracy. Odpowiedzialna sympatyczka psów, która zdaje sobie sprawę, że gdyby miała własnego byłoby to najbardziej samotne zwierzę domowe w okolicy.

Zawsze pilny obserwator wszystkich wkoło, z rzadka z pomocą pióra, piewca ich wnętrz. Jednoosobowy klub miłośników samej siebie, bez nadmiernej egzaltacji, ale za to w pełnej zgodzie i nieodmiennie z sercem do innych. Zapracowana, zrealizowana, silna, szukająca. Właściwa Donia na właściwym miejscu. Tak, i do tego śpiewa.

Jestem absolwentką germanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów zazdrościliśmy Niemcom, że oni mają szkoły waldorfskie, a u nas takich fajnych "wynalazków" nie ma... Po studiach jakiś czas mieszkałam za granicą, poznając antropozofię od strony filozofii i sztuki (Novalis Hochschulverein, Kamp-Lintfort, Emerson College, Forest Row). W tym czasie "przyszła" do mnie eurytmia i wywarła tak silne wrażenie, że zamiast kończyć studia w Witten-Annen (nauczyciel klasowy z językiem angielskim), rozpoczęłam 4-letnią naukę w London College of Eurythmy. Potem były studia artystyczno-pedagogiczne i wprawianie się w fach nauczyciela eurytmii w przedszkolu waldorfskim oraz w Brighton Steiner School. I pewnie byłabym do dziś w Anglii (albo może gdzie indziej), gdyby nie telefon z Krakowa, że młoda szkoła waldorfska potrzebuje eurytmisty...

I tak od 2006 związana jestem z naszą szkołą - początkowo tylko jako nauczyciel eurytmii, a od 2008/2009 również jako nauczyciel klasowy. W tym czasie ukończyłam kurs eurytmii socjalnej (Haga i Sekem/Egipt). Kontakty z zagranicą pielęgnuję teraz na niwie zawodowej jako polski przedstawiciel IAO, międzynarodowej organizacji wspierającej rozwój pedagogiki waldorfskiej w Europie Środkowej i Wchodniej.

Edukacja dla mnie nie jest zapisywaniem pustej karty, edukacja to rozpalanie ognia. Dzieci posiadają w sobie niespożytkowane zasoby energii w postaci chęci poznawania świata. Odnalezienie wielkich tajemnic otoczenia, w najprostszych zdawałoby się rzeczach wokół nas, jest sztuką. Dlatego też w wychowaniu potrzebujemy pasji, aby ciągle i na nowo rozpalać żar ciekawości świata. Wychowanie to sztuka, wychowawca to artysta. W pracy z dziećmi staram się rozpalać ciekawość, ciekawość wobec tego, co czasami wydaje się nam najprostsze, pasja jest najlepszym przewodnikiem po świecie codziennych tajemnic.

Obecnie od kilku lat związany jestem z pedagogiką altenatywną. Ukończyłem Podyplomowe Studium Edukacji Niezależnej Uniwersytetu Warszawskiego oraz kilkanaście kursów dotyczących alternatywnych metod pracy z dziećmi m.in. w Niemczech, Włoszech, Anglii oraz na Węgrzech. W pracy to dzieci są dla mnie przewodnikiem. Prywatnie jestem szczęśliwym ojcem 8 letniej Blanki, która jest dla mnie codzienną inspiracją. Wiele lat spędziłem na pracy w organizacjach pozarządowych wspierając osoby zagrożone wykluczeniem społecznym, co pozwoliło mi na poznanie drugiego człowieka jako źródła niezbadanych tajemnic.

Jestem pozytywnie nastawiona do ludzi i tego co mnie otacza. To MY decydujemy, czy będziemy sczęśliwi. Podróżuję, wtedy łapię oddech, perspektywę, dystans do siebie i życia. Kocham zwierzęta, ładuję przy nich akumulatory, raczkuję w snowboardzie, cenię sobie dobrą fotografię i kino.

Nauczanie mam wyssane z mlekiem mamy, która też jest nauczycielką. Od 15 roku życia pomagałam dzieciom w nauce, później jako wolontariuszka pracowałam w organizacji "Szansa" - Katowice Szopienice, od 20 roku życia wyjeżdżam na kolonie. Jako wolontariuszka prowadziłam też zajęcia dla dzieci w ramach "Projektora - wolontariat studencki" oddział Kraków. Z rzeczy formalnych: ukończyłam Filozofię UŚ w Katowicach oraz Kulturoznawstwo Międzynarodowe UJ w Krakowie, a także Studium Pedagogiczne UJ. Szkoła Waldorfska, praca z dziećmi i kontakt z Państwem to dla mnie początek pięknej przygody, nowa karta pełna fascynujących doświadczeń.

Każdy dzień stawia przed nami nowe tajemnice. Aby je dojrzeć trzeba umieć patrzeć, aby się z nimi zmierzyć trzeba mieć odwagę, aby umieć je przekuć na własne umiejętności trzeba wytrwałości i pracy. Każdy czas spędzony z dziećmi w szkole to wyjątkowy czas, w którym wszyscy zbliżamy się do tych tajemnic. Dzieci potrafią odczuwać i pokazywać piękno. Na lekcjach malowania i rysowania uczymy się patrzeć i słuchać, aby ciągle dostrzegać i odkrywać tajemnice. Uczymy się cierpliwości, uważności i odwagi, aby pokonywać małe i duże trudności. Wydobywamy na światło dzienne piękno, które płynie z głębin nas samych.

Od dziesięciu lat jestem nauczycielem w szkole waldorfskiej. Byłam nauczycielem klasowym, a obecnie uczę przedmiotów artystycznych: malowania, rysowania form oraz prac ręcznych. Prowadzę warsztaty plastyczne dla dzieci i dorosłych. Ukończyłam studia wyższe na Uniwersytecie Śląskim - wydział artystyczno – pedagogiczny, specjalność - grafika użytkowa  oraz studia podyplomowe w zakresie pedagogiki waldorfskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Język niemiecki  towarzyszy mi od dawna. W Niemczech, gdzie trafiłam zaraz po studiach w poszukiwaniu nowych wyzwań, nie sądziłam, że kiedyś zostanę nauczycielem. Z perspektywy dłuższego czasu wykonywania tego zawodu, cieszę się, że los tak mną pokierował. Nauczanie tego języka pozwala nie tylko rozwijać w uczniach umiejętności językowe, ale również przekazać im odrobinę wglądu w „obcy świat”.

Od kilku lat wyjeżdżam z uczniami piątych klas na Igrzyska Olimpijskie Szkół Waldorfskich do Niemiec, gdzie uczniowie w towarzystwie rówieśników ze szkół niemieckich biorą udział w zawodach, a także zawierają wiele nowych znajomosci. W drodze powrotnej z olimpiady z radością mogę  im pokazać moje, drugie po Krakowie, ukochane miasto - Berlin, w którym spędziłam kilkanaście lat. Takie doświadczenia i przeżycia wyjazdowe rozwijają nie tylko  w uczniach szersze patrzenie na świat, ale wpływają wzbogacająco i pozytywnie na nas wszystkich.

Nauczyciel mianowany z 8–letnim stażem pracy zawodowej. Mgr Turystyki AWF w Krakowie, Wielki Dyplom Językowy Instytutu Goethego (GDS), dwuletnie Studia Podyplomowe na Wydziale Psychologii i Pedagogiki na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, Kurs metodyczno-pedagogiczny Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych UJ oraz absolwentka Studium Pedagogiki Niezależnej – kierunek pedagogika waldorfska na Uniwersytecie Warszawskim, liczne szkolenia i praktyki zagraniczne.

Psycholog szkolny i nauczyciel kontraktowy. Absolwentka psychologii stosowanej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz Podyplomowego Studium Pedagogiki Niezależnej na Uniwersytecie Warszawskim - kierunek: pedagogika waldorfska. Obecnie 10 rok pracy.

Dominika jest wesołą i radosną osobą, z poczuciem humoru, które na co dzień pomaga jej w pracy z dziećmi i młodzieżą. Jej uśmiech i ciepło sprawiają, że dzieci szybko obdarzają ją zaufaniem. Zawsze bardzo pomocna i empatyczna, ale kiedy trzeba także i stanowcza. To właśnie z nią uczniowie mogą porozmawiać na każdy temat, podzielić się krainą swej radości i trosk. Jest także wsparciem dla nauczycieli i rodziców. Dzięki wrodzonemu optymizmowi i pozytywnemu patrzeniu na świat ma przekonanie, że nie ma rzeczy niemożliwych!